Het huis is extra gestofzuigd en de kussens op de bank zijn opgeschud. De appeltaart staat op het aanrecht af te koelen. Het hoge bezoek kan komen, wij zijn er klaar voor. Mijn tante T, de jongste zus van mijn vader, komt met haar man op de thee. Ze wilden weleens met eigen ogen zien hoe mijn broers en ik op die vooruitgeschoven post van de familie in de randstad woonden. Ze planden een tournee van een dag door Pijnacker. Eerst gaan ze op de koffie bij mijn jongste broer en zijn gezin, daarna lunchen bij mijn andere broer en tot slot komen ze bij ons theedrinken.
Ik vind het geweldig dat ze dit zo bedacht hebben, mijn tante en oom zijn in de tachtig. Wij, de kinderen van haar broer, zijn ook al geruime tijd volwassen. Het warme gevoel blijft hetzelfde. Ik ging graag logeren bij mijn tante, voor haar was niets te gek en ze had overal tijd voor. Ze droeg prachtige slingbacks met hoge hakjes en lakte haar teennagels. Ze woonde met haar gezin in Zeeuws Vlaanderen en de reis er heen was op zichzelf al een avontuur. Met de pont van Kruiningen naar Perkpolder of door de tunnel in Antwerpen. Ik waande me in het buitenland.
Ik overweeg nog even om de vlag uit te hangen. Het is tenslotte een feestelijke dag. Het is alleen geen koninklijk feest en bovendien zondag. Mijn oom zal daarom misschien niet zo gecharmeerd zijn van een vlag. Hij was wat strenger. Tenminste, dat was zo in mijn herinnering. Daarom vormden ze samen zo’n goed koppel. Verder in mijn herinneringen afdwalen lukt niet meer, er stopt een auto voor de deur.
Ze ogen jonger dan tachtig, mijn tante nog steeds op hakjes. De derde rondleiding van de dag volbrengen ze moeiteloos. Het tweede stuk appeltaart van die dag wordt aanvaard, een klein coördinatiefoutje van onze kant. Als de koetjes en kalfjes op zijn gaan we over op herinneringen en familieverhalen. De middag is in een mum om. We zwaaien tot ze aan het einde van de straat zijn.
Alzirr Coaching & Advies 