Ze zijn er weer, de dikke catalogussen vol speelgoed. Zelfs bol.com doet dit jaar mee. Ik snap dat wel. Sinterklaas is natuurlijk zo oud dat hij alleen maar overweg kan met een verlanglijstje op papier. Om je wensen goed duidelijk te maken, want de Sint kan zich zomaar vergissen, knip je de plaatjes uit en plak je ze op je lijstje.
Cadeaus geven en krijgen is ingewikkeld. Als kind begrijp je al snel dat als je een cadeau krijgt er ook iets van je verwacht wordt. Dat je laat blijken blij en verrast te zijn. Ik vond dat zo spannend dat ik vaak overdreef om maar dankbaar genoeg over te komen. Gever zijn is trouwens net zo moeilijk. Ik peil voorzichtig de reactie van de ander als hij of zij mijn cadeautje openmaakt. Ik wil het de ander niet te moeilijk maken als de inhoud tegenvalt. Aan de andere kant is er voor mij maar een reactie die telt.
Hoe wist je dat? Dit wilde ik altijd al hebben.
Het was precies wat ik wilde hebben. Het stond in het dikke boek van de schatkamer van de schatkamer van Sinterklaas. Ik had de bladzijde uitgescheurd en in mijn schoen gestopt. Sinterklaas kon er niet omheen. Dus waarom kreeg mijn zus die pop met die prachtige rode jurk? Ik kreeg er nog net uit: O, wat leuk! nadat zij het papier had losgerukt en haar trofee omhoog hield.
Mijn moeder had geen herinnering aan die Sinterklaas. Wel vertelde ze dat ik een keer een stapje had gekregen voor mijn verjaardag. Mijn zus mocht er van mij niet op. Om van het geruzie af te zijn, kocht mijn moeder voor haar ook een stepje. We hebben de hele zomer niet meer gestept.
Gelukkig voor mij bleek er nog een cadeau in de juten zak te zitten. Het was net zo’n pop als mijn zus had gekregen. Alleen, de jurk een ander kleurtje, mijn kleur: blauw. Sinterklaas wist heus wel wat hij deed. Jammer dat ik niet meer in hem geloof.
Alzirr Coaching & Advies 