Het gesprek met een vriendin ging over schaarste en overvloed. Hoe komt het toch dat we steeds tijd te kort hebben, terwijl er ons zoveel werk uit handen is genomen door de technologie en alles zo veel sneller kan? Ik bleef er over doordenken.
Impuls aankoop
Tussen de middag liep ik een boekwinkel in en stuitte op het boek: Discipline, overleven in overvloed, van Marli Huijer. Daar was mijn antwoord, ik heb het boek direct aangeschaft. Ik moet toegeven het kwam ook door de kaft. Deze heeft een vrolijke kleur geel en staat vol met leuke tekeningen van schoenen. Onweerstaanbaar voor mij. De schrijfster, een filosofe, kijkt je op de achterkant wat streng aan.
Schoenen
Ik wilde natuurlijk snel weten hoe het zat met die schoenen, maar in het voorwoord, de inhoudsopgave en op de laatste bladzijde kon ik daarvoor geen aanwijzigingen vinden. Het leek wel of ik op zoek was naar wie de moord had gepleegd bij het lezen van een gewone detective. Het boek leest ook net zo gemakkelijk. De schrijfster heeft een toegankelijke stijl en gebruikt gewone taal. In hoofdstuk vier heb ik de schoenen gevonden.
Persoonlijke vrijheid
Ook Marli Huijer vroeg zich af waarom het voor ons zo moeilijk is te genieten van een wereld vol overvloed. In plaats daar van overladen we onszelf en rennen van hot naar haar. Zij wijt het aan ons gebrek aan discipline. Vanaf de jaren zestig kwam discipline in een kwaad daglicht te staan. De schoolmeester en de politieagent waren hopeloos uit de tijd.
Dat heeft ons veel opgeleverd in de vorm van persoonlijke vrijheid, maar heeft ook een keerzijde.
Terug naar de tucht
Verschillende filosofen zoeken de oplossing in het opnieuw invoeren van discipline en orde. Vroeger was alles beter, je vindt dat bij Theo Dalrymple en in Nederland bij Frits Bolkestein. Anderen zoals Sloterdijk zoeken het in de opdracht die ieder mens heeft om zich te verbeteren. Dat doe je door je te spiegelen aan voorbeelden zoals Mandela of een sportheld. Volgens Marli Huijer leiden beide wegen tot mislukking.
Domme pech
Het leidt tot sociale uitsluiting, want wat als het je niet lukt? Van de eerste groep filosofen krijg je geen nieuwe kans, had je maar beter je best moeten doen. De tweede groep filosofen heeft geen oog voor mensen met minder talenten of gewoon domme pech. Marli Huijer zegt daarom: besteedt de discipline uit. Dat is niets nieuw. Odysseus liet zich door zijn bemanning al vastbinden aan de mast van zijn schip toen ze langs het eiland van de Sirenen voeren. De eerste manier is gebruik te maken van de techniek. Tegenwoordig zijn er apparaten die de discipline van je overnemen. Zelf heb ik een app geïnstalleerd die me vertelt dat het tijd is om te schrijven. De tweede manier is je discipline uit te besteden aan andere mensen. Door te delen ontstaat er een wederzijds netwerk waarin we elkaar helpen voornemens uit te voeren. Ik voel daar wel wat voor.
Alzirr Coaching & Advies 