Mylan waar ben je?

Ik hang hier nu al een week. Het ringetje waaraan ik vast zit begint al te roesten. Een oude man op klompen vond mij tussen het gras. Hij heeft me hier aan het prikkeldraad gehangen. Hij dacht natuurlijk dat Mylan op zoek was naar mij en dat ik zo meer zou opvallen. Maar Mylan is mij vast niet meer aan het zoeken.

Hij weet helemaal niet waar hij mij is kwijtgeraakt.

Op weg naar huis van de voetbal ging hij met zijn vriendjes maiskolven plukken in het veld. Die zouden ze gaan poffen bij Niels. Bij Niels thuis mag alles. Achteloos stak hij mij in de zak van zijn jas. Bij de eerste de beste sprong over een sloot, viel ik er al uit. Ik ben toch wel benieuwd hoe Mylan die middag is thuisgekomen.

Zou hij zijn gaan lopen?

Of is hij bij één van zijn vriendjes achterop gesprongen? Of misschien heeft hij zijn vader direct gebeld? Die vader zal wel woest geweest zijn. Want die kon natuurlijk weer de fiets van zijn zoon ophalen en er een nieuw slot op laten zetten. Zelf ben ik nu natuurlijk waardeloos geworden, maar het schoentje dat naast mij bungelt niet. Ik weet zeker dat Mylan daar aan gehecht was.