Achter de geraniums

Ik hoop dat iemand mij komt redden. Ik zit van de zomer namelijk achter de geraniums. Als iemand dan komt, kan ik vertellen dat dat helemaal niet erg is, sterker nog: ik geniet van het zitten achter mijn geraniums. Een paar weken bevrijd van de kantoortuin en de randstad. ’s Morgens hoor ik vogels zingen, ‘s avonds huppelen konijntjes over het gras. Gisteravond rende een eekhoorntje in de richting van onze tuindeuren. Net op tijd zag hij dat er een mens binnen zat en verlegde hij zijn koers richting het bos.

Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat het helemaal niet slecht voor ons is om achter de geraniums te zitten. Het is zelfs goed voor ons. De NRC haalt omgevingspsycholoog Agnes van den Berg, bijzonder hoogleraar natuurbeleving Rijksuniversiteit Groningen, aan. Het kijken naar natuur, zelfs door een raam, kan positieve gezondheidseffecten hebben.

Ik blijf hier dus nog maar even zitten. Hoewel zitten, vanmiddag ben ik de Holterberg op gefietst, zonder trapondersteuning. E. zei dat we rechtsaf moesten. Het was een zandpad dat smaller en smaller werd en het zand steeds ruller en ruller. Ik voelde me een veldrijder. De beloning was een bankje met uitzicht.