Ik volg het gebakje op de schaal met mijn ogen. De jarige is bijna bij mij aangekomen. Niemand heeft mijn gebakje gekozen. Ik doe mijn ogen dicht en beeld me in dat ik de eerste hap neem. Ik ruik de gebrande suiker en zie de druppeltjes karamel glinsteren in het stukje schuim dat ik met de vork naar mijn mond breng. Zacht smelt het stukje gebak op mijn tong. Ik proef nu ook hazelnoot.
Ik open mijn ogen. De jarige houdt mij de schaal voor en kijkt mij verwachtingsvol aan. Ik neem een bordje van haar aan en kijk naar de schaal met gebak. Ik kan alleen nog kiezen uit een tompouce of een abrikozenvlaatje.
‘Nee, dank je, toch maar niet. Ik heb net gegeten.’
Wat kan het toch tegenzitten in het leven hè? 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Balen; een hazelnootschuimgebakje aan je neus voorbij!!!! 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ach, wat sneu…:-(
LikeGeliked door 1 persoon