Ik spreek altijd de waarheid

De waarheid is nooit precies zoals je denkt dat hij zou zijn.
– Cruijff, Johan

Ik ben een zin aan het schrijven en eindig met: ‘om je de waarheid te vertellen.’ Hoezo om de waarheid te vertellen? Ik heb daarvoor toch geen onwaarheid opgeschreven? Waarom wil ik dat dan toch zo schrijven. Is het soms méér waar dan de rest van mijn verhaal, de overtreffende trap van waarheid? Dat kan al helemaal niet. Iets is waar of iets is niet waar. Het is alsof ik me bij de lezer wil verontschuldigen voor mijn mening.

‘In alle eerlijkheid,’ wil ik gaan zeggen, maar ik slik het gelukkig nog net op tijd in. Hoezo in alle eerlijkheid, alsof ik anders altijd lieg? Toch voelt het ongemakkelijk om het achterwege te laten. Het is een waarschuwing voor de mededeling die er achter aan komt. Ik wil mijn luisteraar laten weten: ‘zet je schrap, want wat je nu gaat horen is niet prettig.’

Zo bezien zijn waarheid en eerlijkheid eigenlijk smeermiddeltjes in het sociale verkeer.

Ik weet eigenlijk niet goed wat eerlijkheid is. De voorbeelden die ik ervan gezien heb, vond ik nogal saai.
– Bomans, Godfried